Bedankt voor de steun

Langs deze weg willen wij een ieder bedanken die ons gesteund hebben, via mail en per telefoon, in de moeilijke tijd die we de eerste dagen gehad hebben hier. Het was zeker niet makkelijk. Veel emoties en spanningen. Dan is het heel fijn dat er bemoedigende woorden vanuit Nederland komen. Deze steun hadden we echt hard nodig. We hadden echt besloten te stoppen en terug te reizen naar Nederland. Maar gelukkkig lijkt alles nu beter te gaan.

Groeten vanuit Krakow
Ben, Anita, Pawel en Patryk

Reis 2 Dag 7

Dag 7 Dinsdag 18 September 2007

Vanmorgen was het weer vroeg opstaan. Ontbeten en toen de laatste spullen ingepakt. Daarna hebben we Patryk opgehaald en zijn we een stukje wezen wandelen. We hadden afgesproken dat we vandaag Patryk gewoon bij de groep laten eten en slapen daar hij morgen toch bij ons komt. Anders zouden er teveel veranderingen komen in een paar dagen tijd en dat leek ons niet zo goed voor Patryk. Toen we Patryk om half 12 weggebracht hadden zijn we met de auto gaan kijken waar we vanmiddag heen moesten. Daar een aantal straatnamen op elkaar leken kwamen we tot twee keer toe verkeerd uit. De eigenaar van het appartement gebeld. Hij gaf ons een grote straat in de buurt aan. We konden om half 3 de sleutel ophalen. Nadat we in het kindertehuis gegeten hadden hebben we de auto ingepakt. Toen zijn we naar het appartement gereden en bleek het vrij dicht in de buurt te zijn waar we tijdens de kennismakingsreis verbleven. Toen waren we er al regelmatig langs gereden. De eigenaar stond ons al op te wachten. Nou een prachtig appartement. Vrij nieuw, hier kunnen we het wel uithouden. Eigen garage dus staat de auto ook veilig. Nadat we de spullen die we al meegenomen hadden uitgepakt zijn we weer naar het kindertehuis gegaan om de laatste spullen in de auto te laden. Daarna even met Patryk een stukje wezen rijden maar daar we verkeerd reden hebben we in de file midden in het centrum gestaan. Dit was echt vervelend we hebben anderhalf uur in het verkeer gestaan. Patryk kon dit erg moeilijk volhouden. Uiteindelijk waren we om half 7 weer terug bij het kindertehuis. Daarna terug naar het appartement. Brood gegeten en dat eindelijk aan een tafel waar we fatsoenlijk aan konden zitten. We zijn op tijd naar bed gegaan we waren doodmoe. Morgen een nieuwe start. Door alles hebben we niet echt het gevoel gehad dat we met Patryk bezig hebben kunnen zijn maar alleen maar met bijzaken en racen tegen de klok.

Geen opmerkingen: